Sint Eustatius

17 juli 2022: dossierkoninkrijksrelaties.nl dertiende bericht van mia (in zeswekelijkse cyclus) met elke week een eiland _ _

Statia, 30 juli 2022.

Vrienden,

Op school zijn de examens drie weken verplaatst. Ik meen op aandringen van Jamaica. Dat is natuurlijk een slechte zaak: examens plan je een keer in, en vervolgens kan de hele (Caribische) wereld daar naar toe werken. Omdat een (1) land in de Caricom-groep ergens een probleem vermoedt of ervaart (nota bene eind april!) is die datum in de hele regio aangepast. Op zichzelf maken die examendata natuurlijk niet zo heel veel uit maar de uitslag komt evenredig later. De uitslagen staan nu op de laatste week van augustus of de eerste week van september. Veel leerlingen en/of hun ouders wachten liever even af of ze werkelijk zijn geslaagd alvorens naar de instelling van hun vervolgstudie te reizen. En als die vervolgstudie in Europees Nederland ligt dan zit je al weer in het nieuwe schooljaar. Kortom, allemaal een beetje vervelend. Waarschijnlijk gaan veel leerlingen, net als vorig jaar, pas een half of heel jaar later. Die overstap naar CXC is niet meteen fout maar dit soort consequenties zijn irritant. En het is ook nog eens irritant dat het ministerie van OCW in Den Haag zich amper bekommert om Caribisch Nederland. Weliswaar is hij (minister Dennis Wiersma) afgelopen maand nog hier geweest, maar dat zegt natuurlijk ook niet alles. Ik zal niet meteen slecht denken maar al die bewindslieden die hier langskomen zien dat vast ook als een pretreisje. Neem nu Carola Schouten: de discussie over de armoede is niet meteen over een ander spoor gaan lopen. Sterker, ik zie geen enkel effect. Of minister Hugo de Jonge. Het is dat hij wethouder in Rotterdam is geweest toen Claudia Toet - kennelijk - ook in ambtelijk Rotterdam werkzaam was, en zij elkaar uit die periode kennen. Anders lijkt me de huisvestingsproblematiek in Caribisch Nederland niet meteen van dien aard dat ministeriele aandacht op lokatie benodigd is. Bij staatssecretaris Alexandra van Huffelen ligt dat natuurlijk iets anders: koninkrijksrelaties is haar portefeuille. Maar goed, voldoende politiek voor de nieuwsbrief (anders moet je naar http://statia.nu/nl/ gaan).

Als gevolg van de Winair gewoonte ogenschijnlijk at random vluchten te annuleren is het afgelopen schooljaar niet gekomen van een bezoek van Frank Henning (van Fontys Eindhoven). Sinds 2016 probeert hij elk jaar even te komen voor een voorlichting. Fontys Eindhoven pikt elk jaar wel een aantal studenten uit de GvP-school, en dat is goed. Maar Frank was dus dit jaar nog niet gekomen. Maandag 20 juni komt hij nu langs. Mia en ik hebben hem van het vliegveld gehaald, even met hem ontbeten bij Ocean View en na de lunch hebben we hem een rondje eiland aangeboden. Het was heel gezellig. Frank moest nog bij een paar andere klanten in de regio zijn: na Statia is hij langsgegaan bij een school op Dominica. Hij stuurde ons nog wat mooie foto-s toe. Hij bleek in hetzelfde Hibiscus Valley Hotel te hebben gelogeerd als waarin wij in februari 2019 hebben gelogeerd!

Op 5 juni presenteerde de cast van de musical Cinderella zich op de Boardwalk. De musical zelf is pas op 4 juli (zou eerst 25 juni zijn) in Lions Den. Wij gaan daar vanzelfsprekend heen: dit soort activiteiten worden "gedreven" door Christina en dat doet ze goed. Juvelle (leerling A5) gaat de hoofdrol spelen (Assepoester, in het Engels: Cinderella). Noot: Bij het doorlezen van de nieuwsbrief van vorige maand bleek ik dit feit al te hebben genoemd. Laat maar staan (in deze brief) zo bedenk ik mij nu...

Op 30 juni wordt aandacht besteed door de scholen en hun leerlingen aan de viering van Emancipatiedag. Die dag zelf - 1 juli - is een officiele vrije dag geworden op het eiland en ook in Europees Nederland zijn er veel partijen die naar een erkenning van de officiele afschaffing van de slavernij tenderen. Volgend jaar - 2023 - is het honderdvijftig jaar geleden dat die afschaffing in Nederland werd afgekondigd door Den Haag.

Het schooljaar loopt ten einde. De CSEC-examens zijn afgerond (24 juni was er het laatste examen) en in de week van 27 juni vonden de CCSLC-examens plaats. Daarna nog wat "rommel"-activiteiten (en nog een rapportvergadering en rapporten uitreiken, lokaal 23 opruimen, etc.) en dan is het schooljaar zomaar weer afgelopen. Met mijn gedachten ben ik al een beetje in Almere, zo moet tegenover mijzelf bekennen...

Het traditionele galadiner hebben we donderdag 30 juni 2022 gehouden. Hoewel droog leek het toch veiliger om het overdekt te doen en zo kwam het dat we op de veranda van Ocean View zaten met leerlingen van A5 en hun docenten. Menig docent had een persoonlijke of juist een algemene speech en ook de studenten lieten zich niet onbetuigd (het begon zelfs met een gezongen duet van Dshnay en Nicole, ik heb uiteraard ook een speech gehouden). Ook zijn er heel veel foto-s gemaakt.

Dan zou er de laatste dag voor de vakantie - 8 juli - een teachers day georganiseerd worden. Bij wijze van verrassing zou dat een boottochtje zijn (Makana Ferry) naar Sint Maarten. Ik heb daarvoor bedankt. Ongetwijfeld was het de bedoeling afscheid te nemen van hen die weg gaan (en daar hoor ik ook bij) maar ik stelde me op het standpunt dat Mia en ik acht jaar geleden samen aan dit (soort van) avontuur zijn begonnen, dan zal het niet zo zijn dat Mia er bij dat afscheid niet bij is. Nu is die hele boottrip gecanceld omdat er toch weer een golfje Covid over het eiland gaat en ineens waren er bijna vijftien collega-s ziek. Het afscheid (maar dan met partner) is nu gesteld op dinsdag 5 juli. Nog steeds met een boel afzeggingen dus het was eerder een soort "operatie nachtkaars" en nadat ik drie - identieke - cadeautjes heb opengemaakt (aan de buitenkant stond een naam maar die kwam niet overeen met degene voor wie het cadeutje was bedoeld, dus na het openmaken van het cadeautje waarop "Jolly" stond en vervolgens nog eentje waarop "Rene" stond, dan eindelijk mijn eigen cadautje. Er waren verder heel weinig deelnemers. Maar goed, zo gaan dingen op Statia. Zelf hield ik ook een korte speech

Zoals wij zelf indertijd ook ongezien onze auto kochten (van de toenmalige directeur Leen de Jong, via Hans Odijk) zo hebben wij onze auto nu ook verkocht aan Nederlanders die wij zelf ook niet kennen. Door Jos en Carli zijn die mensen op ons spoor gezet en voor een schappelijke prijs hebben wij onze auto verkocht. Even uitleggen hoe het precies moet met verzekering, belasting en bill of sale, maar het lijkt allemaal goed te komen.

Inmiddels is ons huis zo goed als gereed voor de overtocht: allemaal dozen die binnenkort worden opgehaald om te worden verscheept, dan nog wat spul voor de laatste paar dagen (en de eerste paar dagen in Nederland) en de rest is of wordt weggegeven of weggegooid. Kort voor ons vertrek komt Sigfried langs met zijn truck voor het laatste restafval dat naar de wasteplant moet worden gebracht.

Hoewel details als op welke dag en welk uur heb ik welke klas, nog niet bekend zijn (althans nog niet bij mij), heb ik inmiddels wel de uitgangspunten van het lesrooster van Almere ontvangen: een vwo4-klas, een havo4-klas, een havo5-klas (allemaal wiskunde b) en wiskunde d voor een (zo op het oog lijkt het in de xlsx-tabel) een gecombineerde klas van vwo5 en vwo6. Kortom, in elk geval maak ik de eindexamenspanning van volgend jaar van nabij mee! Ook ontvang ik een uitnodiging voor nieuwe medewerkers maar op de gestelde datum (26 augustus) zijn wij nog niet terug van de cruise.

Intussen hebben we op afstand ook een nieuwe auto gekocht (een Renault Captur) die we kort na aankomst - 5 augustus 2022 - in Nederland kunnen afhalen bij de garage.

Zondag 17 juli worden we geinterviewd door Glenn Schmidt. Hij is van de PLP en "runt" zijn eigen wekelijkse radio-uitzending "Homeland Defense". Hij wordt redelijk goed beluisterd en we beschouwden het als een eer om door hem te worden benaderd en uitgenodigd. De trigger daartoe zijn mijn brieven op http://statia.nu en de periodieke columns van Mia in https://dossierkoninkrijksrelaties.nl. Het was een fijn interview, het is terug te vinden via facebook. Achteraf bleek dat ruim tweehonderd mensen via facebook het interview hebben bekeken. Direct na de uitzending hebben we nog even nagepraat bij Dorette (die zelf natuurlijk ook het interview heeft gevolgd).

Dan is maandag 18 juli een niet onbelangrijke dag. De verhuizer komt langs en neemt alle dozen, koffers en andere zooi mee die voorbestemd zijn om naar Den Haag te worden verscheept. Het enige dat nu nog resteert gaat OF mee als bagage in deze of gene koffer OF wordt alsnog afval. Ook het afscheidscadeau van Rosalie, Jacinta en Gershon gaat met de verhuizer mee. Een dag eerder komt Alex het namens hen brengen (zij zijn zelf al "off island").

Dinsdag 19 juli ontvangen we de door ons aangevraagde inschrijving bij een huisartsenpraktijk in NL. We zijn bezig met een totale transformatie: bagage weg, huisarts nieuw...

Op 21 juli doen we boodschappen in Duggins, worden we staande gehouden door een airco-monteur die ik op school geregeld zie. Hij bedankt ons intens voor de radiouitzending van zondag jongstleden. Het gevoel dat we "goede" dingen deden op het eiland werd erdoor versterkt. Ons gevecht gaat onverminderd door.

Voorts maken we deze dag met Isidro goede afspraken over de auto met betrekking tot nog uit te voeren klusjes zodat onze koper van de Jeep er in oktober nog lang veel plezier van mag hebben.

Vrijdag 22 juli ontvang ik van Almere mijn rooster voor (het begin van) het komende schooljaar. Voor mij - met mijn 0,6 fte contract - betekent het dat ik de aaneengesloten dagen dinsdag, woensdag en donderdag les ga geven. Lijkt me een uitvoerbaar rooster ;-))

We praten tamelijk uitgebreid met Chantal over voogdijschap, leven op Statia en in Nederland (Hoek van Holland) en over het zijn van fysiotherapeut. Erg gezellig allemaal.

Zondag 24 juli is het onze laatste kerkdienst. We nemen op gepaste wijze afscheid: met een klein woord als terug- en vooruitblik. Zie ook pagina 13 van het bulletin van die zondag.

Maandag 25 juli komen s-morgens Annelies en David langs om nog wat spulletjes die wij niet meer kunnen gebruiken of meenemen en zij wel, ophalen. Het enige dat er nu nog staat is OF spul om mee te nemen met deze of gene koffer OF (alsnog) afval!

Lunchen doen we bij Ocean View. We hebben een afspraak met Denise Retera, journalist bij het NRC die geacht wordt een reportage te maken over het geitenprobleem en de gezondheidszorg. Zij interviewt daartoe onder meer Rene Reehuis.

Dinsdag 26 juli stappen we s-morgens uit ons bed en bedenken: dit is de laatste keer dat we dat in DIT huis doen. Kortom, een uurtje later liggen de matrassen, de kussens en de lakens bij het afval en de bedden zelf staan klaar om te zijner tijd door Etienne en Frida te worden opgehaald. Tafels en stoelen (op twee na) van de porch gaan naar Carlos in het zwembad. Het huis is rijp voor een schoonmaakbeurt.

s-Middags nemen we afscheid van Rinda bij Barrels House. Vanaf heden slapen we niet meer thuis maar in hotel Old Gin (waar we ook eertijds - 2014 - ons avontuur begonnen. Ditmaal hebben we een luxe kamer aan zee).

Woensdag 27 juli schrijven we ons uit bij Census, om 09:00 uur komen de schoonmakers van school langs aan wie ik heb gevraagd of ze ons huis een beetje toonbaar voor de nieuwe huurders (Judith en Sander) willen opknappen. Sigfried Carty komt om 10:00 langs om het afval op te halen dat uiteindelijk naar de vuilstort moet worden gebracht. Ook de wasmachine is al een maandje aan het eind van zijn Latijn en gaat met Sigfried mee. Tenslotte hebben we om 11:00 uur een afspraak met Isidro die de reseversleutel van onze auto ontvangt zodat hij de komende weken de auto nog in een zo goed mogelijke staat kan brengen voor de kopers ervan (ja, de auto is verkocht aan Nederlanders die op ons spoor zijn gezet door Jos en Carli, in oktober komen zij op het eiland). Om een uur of twee lever ik onze internet-spullen (modem, adapter en kabeltjes) in bij Eutel en wanneer ik omstreeks drie uur in de middag bij ons huis langskom blijken de dames er een zo goed als nieuw huis van hebben "getoverd" (dat je zoveel met schoonmaakmiddelen kan doen ;-). Overigens bleek dat wij in hun ogen veel te veel weggooien: uit hetgeen klaarstond voor Sigfried hebben zij toch weer de nodige bruikbare spulletjes "bevrijd" voor eigen gebruik.

Om zes uur zou ik nog even langs de Elma rijden (naast de Bethel Methodist Church). Het werd mij voorgehouden dat we zouden spreken over "hoe nu verder met de website van de kerk". Maar dat was dus een smoes. Met een heuse surprise party (met hapjes en drankjes) werd afscheid van ons genomen (Mia was er ook bij). Volkomen onverwacht en bijzonder gezellig. Een man/vrouw of twintig waren er, waaronder mijn speciale leerlingen Lenaria, Z-Dijah en Saskia, en ook Shael en Czairah waren er. Als gezegd: een echte verrassing! Van of namens alle aanwezigen kreeg ik een Song Book aangeboden met enkele geschreven teksten voorin.

En dan komt onvermijdelijk het moment dichterbij dat we het eiland achter ons laten. Nog een laatste rondje Whitewall, zo hier en daar even stoppen om afscheid te nemen van bekenden (onder meer houdt Garry ons aan). Donderdagmiddag zetten we de auto op het veldje naast de incheckbalie. De koffers eruit, de sleutel erin (opdat Isidro) er weer mee weg kan rijden en inchecken. Allemaal niet echt moeilijk maar omdat het nu wel definitief voor de laatste maal is, toch een beetje bijzonder. Op het vliegveld kwamen verschillende vrienden (voornamelijk - maar niet uitsluitend - uit de Bethel community) en omdat we uiteindelijk toch nog iets te vroeg door de douane gingen hebben we - kennelijk - ook nog enkele afscheidnemers gemist. Eenmaal in het vliegtuig gezeten kwam er zelfs nog een afscheidstelefoontje binnen.

Een half uurtje later zijn we dan op Sint Maarten. Vrijwel meteen kwamen Marietza en Alfred ons afhalen. Zij brachten ons naar het aan het strand gelegen El Zafiro hotel (aan de andere kant van het vliegveld). We werden ondergebracht in de keurige Pearl Suite met uizicht op strand en zee. Met Alfred en Marietza hebben we nog even heerlijk gegeten in dit hotel (waar bijna geen andere gasten waren: laagseizoen). Heerlijk geslapen en de volgende ochtend, na het ontbijt, kwam Marietza ons halen om ons even later bij het vliegveld af te zetten. Met natuurlijk een foto waarop het afscheid is vereeuwigd. Het inchecken ging boven verwachting snel zodat we tot de boarding omstreeks 13:00 uur tamelijk ontspannen bij de gate hebben gewacht met af en toe een koffie. Ook Eliscia en haar moeder Monique komen we tegen.

Tja, en dan begint de grote oversteek. Een tussenlanding op Trinidad en dan hoppa de nacht door om omstreeks 08:00 op Schiphol te landen. Overigens hebben Eliscia met moeder Monique alsook Wenifer en Paula dezelfde vlucht naar Europees Nederland gemaakt.

Op Schiphol stond Ed ons op te wachten en op dit moment rond ik het schrijven van deze nieuwsbrief af!

Het is vreemd: we voelen het niet als terug naar huis gaan maar als een nieuwe stap in het leven. Aan de ene kant zijn we dichter bij familie en "oude" vrienden, aan de andere kant zijn we verder weg van de "nieuwe". Het zal enige tijd duren voordat Nederland als "thuis" zal aanvoelen. Al onze ervaringen en lessen geleerd door het leven in een andere cultuur zijn veilig opgeslagen in ons hart en geest en nemen ze mee zolang we leven.

Nawoord: Het was niet gemakkelijk Statia te verlaten, tussen de diepblauwe oceaan en de Caribische zee (ik refereer nu aan Statia Anthem), dat 8 jaar lang ons thuis was. De "good luck" en "tot ziens" knuffels van en aan vrienden waren nog moeilijker. Zelfs het eiland huilde: vlak voordat we opstegen regende het pijpenstelen.

Tot een volgende keer!

Groet,

Mia en Jan.