Sint Eustatius |
Foto's van deze periode (het bijschrift per foto staat onder de i van informatie [rechtsboven])
afscheid van hans en joske (hun laatste avond voor vertrek bij paramira)
auto van "zwevende kiezer" nabij garage garry brown
graduation party gervaughn berkel
candle light service (13 december)
christmas service gvp in bethel methodist church
breakfast school staff (directly after christmas service)
candle light service (20 december)
toegang tot onze straat (Bellevue Road)
HAL Oosterdam op de rede (23 december)
gesloten en niet meer te openen voordeur (en dat op de vroege kerstochtend...)
"ijsschotsen" op zee en "rijp" op het gras in de tuin
nieuwjaarsborrel GvP-personeel
Statia, 9 januari 2021.
Vrienden,
Vooraleerst: iedereen een goede start van 2021 toegewenst waarbij wij (met iedereen) de hoop uitspreken dat een werkzaam vaccin tegen covid-19 spoedig beschikbaar zal zijn op ons eiland (iedereen is er wel zo-n beetje klaar mee... ;-). Overigens zeg ik wel "iedereen" maar echt weten doen wij dat ook niet: er zijn er vast die vinden dat het vaccin zich zo snel ontwikkelt heeft dat de betrouwbaarheid eerst maar even moet worden afgewacht. Wij zijn niet zo kritisch, dat wil zeggen: we vertrouwen er op dat de testperiode die het vaccin nu eenmaal verplicht heeft moeten doorlopen onder toeziend oog van hen die er verstand van hebben (en onafhankelijk zijn, hopen we), ons afdoende zicht op betrouwbaarheid en eventuele bijwerkingen heeft gegeven. Laatst nog een stukje in de Volkskrant gelezen van een Hongaarse wetenschapper die met de rna-technieken al vanaf de jaren zestig bezig is geweest, een techniek die nu aan de basis ligt van de Pfizer en Moderna vaccins. Echt een hype kun je dat dus niet noemen...
Nog voordat de kerstvakantie begon, heb ik - vanaf de zijlijn - toch weer een online les meegemaakt. Zelf geef ik al weer een tijdje gewoon les en ik ben redelijk selfsupporting: met een krijtje en een krijtbord kom ik door het ganse (wiskunde)land. Maar in het lokaal naast mij zag ik een les Nederlands, gegeven door een Surinaamse mevrouw die op Curacao vastzit (vanwege een medische casus betreffende haar echtgenoot) maar online wel op het scherm kan verschijnen. Om de orde in de klas een beetje te handhaven - het is een tamelijk rumoerige klas - houdt Betsaida een oogje in het zeil. Betsaida is van huis uit (Dominicaanse Republiek) Spaanstalig en is ook het Engels van ons eiland redelijk machtig maar Nederlands is een tikje te veel gevraagd. Volgens mij heb ik nu alle ingredienten wel opgesomd om de lezer in staat te stellen zich te verbeelden hoe zo-n les dan verloopt. Om het een beetje wiskundig te houden: chaos in het kwadraat ;-)) Hoe ik dit allemaal weet? Wel op dat moment van die betreffende les had ik in het aangrenzende ("mijn") lokaal een toets met een andere klas. Leerlingen lekker aan het werk. Een leerling in die klas heeft een autistische diagnose en geniet extra aandacht en ondersteuning bij het maken van toetsen. Omdat degene die dat normaal gesproken voor haar rekening neemt vanwege een quarantaine niet op school kan zijn heb ik een tafel en een stoel (en nog een voor mijzelf) buiten het lokaal gezet waar deze leerling in een rustige omgeving (niet in zijn eigen klas, lekker buiten) zijn toets ging maken. Tenminste, dat was de opzet. Achteraf gezien misschien een wat mindere geslaagde combinatie. Hoewel, met veel complimenten aan mijn autistische leerling: de herrie deerde hem niet zo; hij concentreerde zich uitstekend. Het kan verkeren... En het blijft leuk en uitdagend!
Dat muurtje aan het begin van onze straat met gele strepen aan weerszijden van de weg geeft een heel nieuwe aanblik (we eindigden er de vorige nieuwsbrief mee). Wij vinden het allemaal wat protserig maar goed: anderen vinden het misschien wel mooi. De gele strepen aan weerszijden van de weg versmallen de weg optisch enigszins. Aan weerszijden zijn (worden) kattenogen (reflectors) geplaatst zodat de zichtbaarheid in het donker nog een pietsie beter wordt. s-Avonds wordt de duiding "Upper Island Estate" op beide muurtjes ook nog eens verlicht (met op zonne-energie draaiende lampen, dat dan weer wel...).
De auto heeft lange tijd bij Garry gestaan - hij staat er nog steeds - om te worden gerepareerd (nieuwe startmotor, nieuwe schakelaar die aangeeft in welke stand de versnellingshandle staat want hij kan - als "automaat" - alleen maar gestart worden in de stand P en N, meestal P). De defecte schakelaar geeft verscheidene standen tegelijk door en dat kan natuurlijk niet, dus zal de auto niet starten. Maar ja, het is nu begin januari en de auto staat er nog steeds. Al die tijd rijden we nu in een huurauto. Dat autoverhuurbedrijf wordt gerund door Debby, de zus van Garry. Zo zie je, de familie Brown heeft de hele autobranche op het eiland in hun hand!
Even een perceptie van onze auto. Kijk, wij rijden hier in een aftandse jeep cherokee special edition uit 2005, 6cylinder, 4wd, het klinkt heel wat maar het is best handig hier. APK kennen we gelukkig niet. We hebben 3 maanden gereden met een voorruit met een enorme barst: als een spin. Maar ook zonder binnenspiegel (die hing aan voorruit, die kapot was). De linker buitenspiegel gecracked (nog wel een beetje in te zien. Rechter buitenspiegel is zowaar nog ok. De voorruit is inmiddels vervangen, maar de spiegels zijn vergeten te bestellen (dit was overigens bij een andere garage dan die van Garry). De Jeep is overigens nog steeds zonder spiegels trouwens. De banden waar je mee rijdt tot ze aan flarden gaan, een bumper die wat loshangt: preventief onderhoud? Wat een onzin (denken ze hier): je rijdt tot iets kapot gaat. Het Statiaanse leven is zo simpel, toch?
Nog even de auto. Gesprekje tussen Jan en Garry.
J: Any developments? (met andere woorden: schiet het al een beetje op?)
G: Morn Jan. Im having some other issues with the car. We foundsome rat deposits and some sort of nuts under the hood that the rats have stored there. Still trying to get to the problem.
Isidro (een andere auto-reparateur) had het al eens gezegd en ze al eens laten zien: afdrukken van rattenpootjes op de motor maar de jeep als camper te gaan gebruiken is wat anders natuurlijk...
Mia verzucht (met een glimlach): "Me no hav duh moment on Statia" (never a dull moment).
Het bestuur van de GvP-school organiseert vrijdag 18 december een Kerstdiner voor personeel plus partner. Dit diner vindt plaats in Whale Tails, een tamelijk luxe restaurant nabij Knippenga Estate (nabij de Botanical Garden). Het is allemaal niet zo ver weg (niets is ver weg op dit eiland) maar de weg is abominabel slecht (is dit een pleonasme? mocht dat zo lijken dan ontken ik dat: de slechtheid van de weg kan niet scherp genoeg uit de verf komen). Dat komt onder meer vanwege het redelijk zware verkeer dat over deze smalle weg heen en weer rijdt ten behoeve van de bouw van het hotel Golden Rock Ressort aan die kant van het eiland ("behind the mountain", zoals ze hier zeggen). Ik heb niet iedereen geteld maar al snel zaten er toch wel zo-n zestig personen. Dus dat is best wel een fiks gezelschap. Het was allemaal heel gezellig.
Op Eerste Kerstdag is er om vijf uur in de ochtend een dienst in Jeems. Wij gaan er heen. Maar terwijl Mia al op de porch staat en ik nog binnen bezig ben, doet Mia de deur achter zich dicht en dat blijkt zowaar de laatste handeling die met de deur in zijn normale status kon worden gedaan. Hij ging niet meer open. Via het raam ben ik (Jan) naar buiten geklommen en daarna zijn we naar de kerk gegaan. Vanuit de kerk hebben we Rinda geappt om het probleem te melden en nadat we vanuit de kerk weer naar huis waren gegaan hebben we alleskunner Sebastiaan gewaarschuwd. Die heeft ons wel geholpen (de deur is weer van slot) maar er moet wel iets nieuws komen want het slot ligt er uit en is van binnen "total loss". Nu hebben we al jaren - zolang we hier wonen - een beetje ruzie met deuren dus dat het nu eens echt verkeerd ging zat er al een hele tijd aan te komen. Niet getreurd, we kunnen weer naar binnen en naar buiten en het vernieuwingstraject is ingezet. We zien verder wel...
Hans en Joske zijn vertrokken. Hans was werkzaam op school als een soort secretaris van het bestuur. Hij was er onder meer bij in Rotterdam (maart 2014) toen ik mijn sollicitatiegesprek voor mijn huidige docentschap deed met enkele toenmalige bestuursleden. Na vele jaren op het eiland zijn ze weer teruggegaan naar Nederland. Dat wil zeggen: niet te snel allemaal. Eerst even rustig aan bivakkeren op Bonaire. Voor hoelang? Dat zien we wel... (aldus Hans en Joske). De afscheidsparty was bij ParaMira, toch een soort "kindje" van Joske.
Dat wij ook al weer een tijdje op het eiland zijn kun je onder meer zien aan het feit dat we zijn uitgenodigd voor een graduation party van een voormalig student van mij. Hij - Gervaughn Berkel - is inmiddels al weer afgestudeerd (bachelors) op Florida Tech in Florida. De graduation was online dus hij heeft zijn diploma virtueel in ontvangst genomen. De party was "gewoon" op het eiland.
Op zondag 13 december was er eind van de middag ook nog een oude-mensen-hap in de Lions Den (en ook verzorgd door deze club). Oude mensen in deze context zijn 60-plussers en dat zijn wij ook. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat elk jaar gebeurt maar soms missen we het bericht erover. Ditmaal kwamen wij een van de opperorganisatoren (Nora Sneek) tegen op zaterdag 12 december. De oproep "Jullie komen toch ook?!" hebben we positief beantwoord.
Op 13 en 20 december waren er zgn. candle light services in de kerk. Waarom twee van die diensten? Geen idee (iets met "jeugd" en "koor", maar hoe het precies zit, we weten het niet), maar zo-n speciale (kerst)dienst is ook wel weer gezellig dus op die zondagmiddagen gingen wij gewoon nog eens naar de kerk. Dat op kerstdag een dienst wordt gehouden is natuurlijk niet zo bijzonder (we noemden het al: in ons geval in samenhang met het slot dat kapot ging). Maar de jaarovergang van "oudjaar" naar "nieuwjaar" is ook weer een kerkaangelegenheid. In Europees Nederland is het toch vooral een familie-aangelegenheid met oudejaarsconferences op de televisie en de Top2000 op de radio, gevolgd door een aftelmoment en vuurwerk (dat vaak toch wel eerder begint). Hier is er om tien uur s-avonds een dienst (die dus ongeveer middernacht eindigt) - de zgn "watch night service" - waarvan ik dacht "we gaan wel, maar dat is natuurlijk voor die losers die dat niet in de familie vieren. Dus naast ons misschien nog een handvol bezoekers en dat was het wel". Dat dacht ik dus. Maar dat is niet waar. Het is misschien niet het evenement dat vergelijkbaar is met Pasen-aan-de-baai of Statiaday/-week, maar de kerk zat barstensvol met feestelijk geklede mensen: het blijkt echt een belangrijke topic op het eiland. Eventuele vieringen in familiekring volgen dan aansluitend. Zoals gezegd, omstreeks twaalf uur eindigt de dienst. De jeugd sluipt inmiddels naar buiten en om twaalf uur is er dan vuurwerk te zien. Ook rijden sirene-voerende auto-s (politie, ambulance) rond om met veel kabaal het nieuwe jaar in te luiden (of - zo meen ik - de boze geesten van het oude jaar te verjagen, maar het fijne daarvan weet ik ook niet... ;-). Kortom, best wel een gezellige boel!
En zo ongeveer op het moment dat 2020 overgaat in 2021 vernemen we van een hypothecaire lening die de NL overheid verstrekt aan vliegmaatschappij Winair. Aan Winair? Die monopolist? Geld lenen? Het roept vragen op en die melden we dan ook - met liefde - aan de Tweede Kamer... (zie http://statia.nu)
Soms is het weer hier zodanig dat er plekken op zee zijn waar hoegenaamd geen golf te zien is: helemaal vlak. Vanuit de verte (bijvoorbeeld vanaf onze porch) lijkt het dan net of er ijsschotsen drijven in zee. Zo ook met het gras in de tuin. Het kan soms zijn dat de combinatie van een ochtendzon en dauw op het gras maakt dat je denkt "hé, kijk nou: rijp op het gras". Een en ander op een foto proberen vast te leggen maar deze alinea dient ter verduidelijking (anders krijg je wellicht "waar zijn deze foto-s nu voor gemaakt?").
Na de kerstvakantie hebben we eerst een week "normaal" en daarna een toetsweek. Nu, moet je weten dat ik geregeld door mijn directeur op mijn kop wordt gezeten (dat gaat overigens in alle vrede en met een glimlach op ons beider gezicht) dat ik mijn toetsen niet handgeschreven moet voorbereiden. Dat doe ik wel omdat ik zaken als "in het kwadraat", "de wortel uit", een teller gedeeld door een noemer (met nog een deelstreep in de teller en/of in de noemer) op een toetsenbord niet goed uit mijn vingers krijg, terwijl met een pen een papier dit alles zo is neergeschreven. Deze keer doe ik anders. Ik heb een stuk of vier examens (op CSEC-niveau: een soort havo-niveau dus) waarvan ik alle pagina-s heb gefotografeerd en per examen in een foto-album heb gestopt. Ik geef die albums tijdig ter beschikking aan alle leerlingen en op de dag van de wiskundetoets in de toetsweek laat ik de leerlingen van de verschillende klassen weten welke opgaven ik van ze verwacht. Kunnen de leerlingen zich goed voorbereiden, ze zien "echte" examens en alles is keurig gedrukt beschikbaar voor de leerlingen. Voor de enthousiastelingen onder de lezers: hier is het examen Mathematics van mei/juni 2019, en hier het examen Additional Mathematics van mei/juni 2019.
Deze maand, althans de periode tussen twee nieuwsbrieven, is er zowaar sprake van twee gevalletjes "haai valt mens aan". In december op Sint Maarten, vandaag op Sint Kitts. Gevaarlijke omgeving hier hoor...
Noot: Bij de vorige nieuwsbrief was wel een fotoalbum over Dare2Care opgenomen, maar eigenlijk stond er niets over in de brief. Het gaat om 25 november. De jaarlijkse herinnering aan het foute in de mishandeling van vrouwen en meisjes. Dare2Care is niet zomaar een dingetje van hier, het is een wereldwijde beweging, ook wel bekend onder de benaming "Orange the World". En zo kwam het dat Marianne uit Wassenaar bij het lezen van die nieuwsbrief opmerkte dat zij betrokken was bij het hijsen van een Dare2Care-vlag bij "De Pauw" in Wassenaar. Een foto daarvan stuurde ze toe en hebben we toegevoegd aan dat album bij vorige nieuwsbrief.
Tot een volgende keer.
Groet,
Mia en Jan.