Sint Eustatius |
In oktober 2013 hield - na drie jaar - mijn werkverband bij het Mauritshuis op te bestaan. Het werd dus weer tijd om rond te kijken naar een nieuwe werkomgeving want van stoppen kan natuurlijk nog even geen sprake zijn.
In een ruime sollicitatieslag in verschillende disciplines (techniek, overheid, non-profit, zorg en onderwijs) en op verschillende niveaus (zowel concreet uitvoerend als meer abstract bestuurlijk) werd eind februari 2014 een brief gestuurd aan de Gwendoline van Putten school op het bovenwinds Antilleneiland Sint Eustatius, gericht op de per augustus 2014 te vullen vacature van wiskundedocent.
Vergeleken met reacties op menig andere sollicitatie mag ik wel zeggen dat wij reuze positief verrast waren dat reeds vijf dagen na het schrijven van mijn brief een uitnodiging op de digitale deurmat viel. Omdat naast 'mijn' vacature nog andere vacatures moesten worden ingevuld is een delegatie van het bestuur van de school naar Nederland (Rotterdam) gekomen om de verschillende gespreksrondes 'geconcentreerd' af te werken.
Op 10 maart hadden wij - Jan en Mia: de echtgenote werd nadrukkelijk ook uitgenodigd - een eerste gesprek en dat beviel uitstekend. Een goed gesprek maar na afloop natuurlijk geen idee hoe 'de andere kant van de tafel' tegen datzelfde gesprek aankeek. Per slot van rekening zijn er ook nog concurrerende sollicitanten. Ongeveer twee weken later volgde, toch weer plotseling, een uitnodiging voor een vervolggesprek: op 26 maart spraken wij elkaar weer.
Ook dit gesprek verliep uitstekend. Er bleek een nieuwe interim-directeur te zijn aangetrokken die het gesprek leidde. Na afloop hadden wij wederom een goed gevoel en tegelijkertijd geen idee hoe het gesprek werd gewaardeerd. Een dag later, 27 maart, volgde kort na het middaguur een mailtje met daarin een aanbieding: het gaat door! Eind van die middag zou Jan een weekend gaan skien in Frankrijk: een beter begin van een mooi skiweekend is nauwelijks voorstelbaar.
Teruggekomen van het skiweekend begint in april een nieuwe werkelijkheid met vragen als wat te doen met het huis, waar gaan we wonen, wat gaat er mee, welke formaliteiten moeten worden afgewerkt, etc. In april kopen we twee scooters: ons vervoermiddel op het eiland! En nog voor de maand april om is spreken wij de lokatiemanager van het verpleeghuis waarin tante Gré wordt verzorgd: laat zij nu enige jaren op het eiland hebben gewoond. Via haar moeder blijkt een huis snel geregeld (zie foto's)!
In de maand mei wordt ons naderende vertrek steeds concreter. De verhuiscoördinator komt langs en stelt vast dat wij ruim binnen het toegestane verhuisvolume blijven. Dat komt natuurlijk doordat wij tamelijk rigoureus afwegen "hebben we dit de komende tijd nodig?" Is het antwoord ontkennend dan is de weg naar het grofvuil of de kringloopwinkel snel gevonden!
Grofvuil hebben we besteld voor 12 juni en 24 juli en op 17 juni zal fa. Voerman onze verhuisboedel inpakken en ophalen. De bestelde, ingereden en ingepakte scooters zullen op 23 juni direct bij fa. Voerman worden afgeleverd. Een drukke tijd breekt aan, resulterend in een steeds leger appartement.