Statia, 4 april 2020.

Vrienden,

We zitten inmiddels diep in de corona. Het terughalen van herinneringen van ervoor is helemaal niet zo gemakkelijk. Gelukkig kun je aan de hand van de agenda en de foto-s nog een beetje reconstrueren wanneer wat ook al weer gebeurde. Zo was er 14 maart 2020 de begrafenis, met voorafgaande kerkdienst, van de vader van Michele Woodley. En aangezien Michele en Clyde van Putten broer en zus zijn, is het natuurlijk ook de vader van Clyde van Putten. Dat is een lokale bekendheid en dus komen er veel mensen op de begrafenis af. Ook van buiten het eiland.

Ik weet niet meer hoe het precies ter sprake kwam maar met http://www.statiamc.com heeft de Bethel Mehodist kerk nu ook een website. Vooralsnog staan vooral de wekelijkse kerkboekjes er op en evenementen die zijn gepland in de nabije toekomst.

Het is natuurlijk al enige tijd gaande: vanuit China trekt het de wereld over. Het coronavirus waart rond en hoe serieus alle maatregelen worden genomen en welke bijdrage het werkelijk levert zullen we wellicht over een paar jaar weten, wanneer we terugkijken op deze periode. Sinds 11 maart 2020 spreekt de Wereld Gezondheidsorganisatie van een wereldwijde corona-pandemie en dan gaat het ineens heel snel. In de vroege, Nederlandse avond van maandag 16 maart 2020 spreekt de premier (Mark Rutte) het Nederlandse volk toe via de televisie. Iets dat voor het laatst is gebeurd door Joop den Uyl in de jaren zeventig naar aanleiding van de oliecrisis en de autoloze zondag.

De toespraak is helder en maakt duidelijk dat een aantal zaken ook voor het kabinet nog enigszins ongewis is. De centrale gedachte is dat het virus rondwaart over de wereld en onontkoombaar iedereen zal treffen. Iedereen reageert er anders op en in de meeste gevallen knapt de patient gewoon weer op. Het lichaam zelf moet nu eenmaal de benodigde antistoffen aanmaken teneinde het virus onschadelijk te maken. Alle maatregelen zijn er op gericht om de piek in de ziektegevallen die zorg vereisen zo veel mogelijk uit te smeren in de tijd teneinde de aanslag op de wereldwijde zorg- en verpleegcapaciteit (ziekenhuizen, dokters en verplegend personeel) niet ongebreideld en vooral onbeheersbaar groot te laten worden. Allerlei evenementen worden afgelast, in Europees Nederland gaan de scholen dicht, en ook theaters, restaurants, cafe-s, etc. Vliegreizen worden op wereldschaal geannuleerd en langzaam aan komt het sociale leven in de wereld tot stilstand. Of in elk geval wordt geschakeld naar een tandje lager.

Er wordt - althans in Europees Nederland - gehamsterd want de wereldwijde productie van ongeveer van alles stokt doordat werknemers niet meer werken (omdat ze ziek zijn, dan wel uit vrees voor infectie). Op Statia merken we het wel maar de gekte die in Europees Nederland (en in andere landen in Europa) gaande is, lijkt hier nog niet te zijn toegeslagen. Maar ook hier, net als elders, zijn er mensen die er tamelijk laconiek onder zijn, en er zijn mensen die overal nu enge dingen menen te zien en menen dat het einde van de wereld nu nabij is. Het is een religieus eiland dus zo hier en daar wordt de ontwikkeling gezien als een straf van God, maar het lijkt alsof de meeste mensen er in elk geval redelijk kalm onder blijven.
Noot: Zelf moet ik deze dagen geregeld terugdenken aan het boek On the Beach (of: De laatste oever) van de Britse ingenieur en schrijver Nevil Shute.

Natuurlijk willen de scholieren niets liever dan dat de school wordt gesloten maar daartoe zien de autoriteiten nog geen aanleiding. Op dit moment (ik schrijf dit op 20 maart) is er nog geen bevestigd coronageval op de BES-eilanden dus vooralsnog is er niet zoveel aan de hand. Mensen die het eiland binnenkomen gaan eerst in (thuis)quarantaine en veronderstellend dat die goed wordt nageleefd hou je daarmee het eiland ongeveer virusvrij. Ik zeg ongeveer want de uitgangsgedachte is nog steeds dat het virus wereldwijd zal worden verspreid. Een onontkoombaar feit, zo menen wij te hebben begrepen. Het is dus vooral een vertragingsstrategie.

Helemaal discussievrij hou je ons eiland natuurlijk ook niet: hoe zit het dan met huisgenoten van mensen die in quarantaine verblijven. Tja, het gaat allemaal niet helemaal goed, maar - zoals het wij het zien - alle beetjes helpen. Als je op het eiland de scholen sluit wat gaan de kinderen dan doen? Met zijn allen spelen of in een tentje op het strand zitten? Dan maar beter op school, nietwaar...?

Op 23 maart opper ik in een mailtje aan de Tweede Kamer, de regeringscommissaris en aan enkele voormalig collega-s bij Defensie dat het overbrengen van een goed geoutilleerd marineschip naar het gebied rond Saba en Sint Eustatius wellicht een goede actie zou zijn. Het lokale ziekenhuis is immers weinig meer dan een huisartsenpost en mocht een uitbraak zich voordoen dan staan we, zo is mijn stellige verwachting, allemaal hulpeloos aan de zijlijn toe te kijken. Op de site van het Noord Hollands Dagblad valt op 26 maart te lezen dat de Karel Doorman zich gereed maakt op deze kant op te komen. Ook de website marineschepen.nl doet hiervan bericht. Bij het verzenden van deze nieuwsbrief was het ons nog niet bekend of de Karel Doorman nu komt of niet, en zo ja, wanneer het schip vertrekt.

De ontwikkelingen raken ons ook. In april zouden goede vrienden vanuit Nederland een bezoekje afleggen aan ons: dat gaat dus niet door vanwege alle reisverboden. Eind april-begin mei zouden wij naar Miami gaan vanwege een diplomauitreiking aan Lenaria. Die diplomauitreiking is vanwege corona uitgesteld, Lenaria is momenteel op Sint Eustatius en verwacht voorlopig ook niet terug te kunnen naar de Verenigde Staten. Wat er met onze zomervakantie gebeurt is nog iets dat in de glazen bol hangt. In China wordt het corona-regime enigszins verlicht. Betekent dat dat over een maand of drie a vier de rest van de wereld ook weer geleidelijk "terug naar normaal" gaat? Wie het weet mag het zeggen. Het lijkt ons dat we maar even geduld moeten hebben. Nu valt dat gelukkig op een rustig Caribisch eiland niet zo moeilijk ;-)

Vooralsnog is er een testweek begonnen en zo lang de school nog niet is gesloten gaat dat gewoon door. In klas A2 heb ik enkele leerlingen aangeboden een ambitieus en versneld wiskundeprogramma te doorlopen en - vooruitlopend op een eventueel besluit van sluiting van de school - spreek ik met ze af om in elk geval klaar te zijn voor een voortzetting van het programma met behulp van de videoverbinding van Whatsapp. We zullen zien hoe een en ander zich ontwikkelt.

We zijn inmiddels een paar dagen verder. Vrijdag 27 maart was de laatste dag van de testweek voor het derde, vierde en vijfde leerjaar. Voor de eerste twee leerjaren is de school per woensdag 25 maart (eind van de dag) gesloten. Vanaf het weekend 28/29 maart is de school helemaal gesloten, in elk geval tot en met de Paasvakantie. Dat betekent dat de school weer zal beginnen per woensdag 15 april 2020. Dit is natuurlijk een "voorlopige maatregel". Ontwikkelingen rondom het coronavirus worden gevolgd en elke avond om 7 uur geeft de lokale overheid over de radio een geactualiseerde stand van zaken.

Inmiddels ben ik mij aan het bekwamen in allerlei Google applicaties, die onze school voor alles docenten en leerlingen beschikbaar heeft. Teneinde zoveel mogelijk de lessen te laten doorgaan (in welke vorm dan ook) lijken Google Classroom en Google Meet de moeite van het nader bestuderen waard. Komende week ga ik mijn eerste stappen zetten in Google Meet (een soort videoconferencing). Ik ben zelf ook reuze benieuwd. Wat dat betreft ben ik de afgelopen zes jaar alleen maar bezig met nieuwe ervaringen. Ga maar na: met het schooljaar 2014/2015 begon ik met lesgeven, iets dat ik een (marine)loopbaan lang niet had gedaan. Vanaf het schooljaar 2015/2016 deed de Engelse instructietaal zijn intrede (inmiddels zijn alle klassen Engelstalig, de Nederlandstalige havo is per afgelopen jaar uitgeschakeld) en nu komt daar het digitale lesgeven via Google Classroom en Google Meet om de hoek kijken. Allemaal nieuwe dingen, zo op mijn oude dag.
Noot: Over oude dag gesproken. Per deze maand (in maart 2020 werd ik 65) heet mijn ABP-inkomen ook pensioen. Maar van het leven van een pensionado is het nog niet gekomen.

Vandaag (zaterdag 28 maart) ben ik naar Paramira gelopen, Mia volgde even later met de auto. Bij het weggaan van Paramira blijkt - ik had dat op dat moment niet in de gaten - mijn telefoon uit mijn zak te glijden. Ik miste hem pas toen we weer thuis waren. Ik rij terug naar waar we zoal zijn geweest en ja hoor: hij lag op de grond op de parkeerplaats nabij Paramira (en de RK kerk). Hij lag in de zon te bakken, daarover verscheen een waarschuwing voor oververhitting op het scherm. Maar dat was niet het ergste: Mia bij het wegrijden, of ikzelf bij het aankomen, of iemand anders er tussenin, blijkt over de telefoon te zijn gereden. Althans, het glas was geheel en al verbrijzeld. De functies deden het overigens nog wel (na even te zijn afgekoeld). Gelukkig heb ik nog een telefoon (bestemd voor Europees Nederland, voorzien van een Vodafone-chip) die ik heb omgewisseld met deze (qua configuratie - apps en zo - zijn ze identiek). In Europees Nederland zien we wel weer verder.

Vanmorgen (28 maart) even per videogesprek Ellen gefeliciteerd met haar verjaardag. Zij blijkt door buren vanaf het balkon te zijn toegezongen: wij stellen ons Italiaanse taferelen voor sinds het houden van afstand tot elkaar (social distancing) in de weg staat van een inniger felicitatie. Het zijn bijzondere tijden. wij kunnen ons niet herinneren dat zulke ingrijpende maatregelen eerder ooit en wereldwijd zijn genomen. Het centrale eindexamen in Nederland is geannuleeerd: heeft zoiets ooit eerder plaatsgevonden? Onze CXC-examens worden ook gewijzigd. Een normaal CSEC-examen bestaat uit drie onderdelen: een paper 01 (multiple choice vragen), een paper 02 (met open vragen) en een SBA (school based assessment: een project met verslag). Alle SBA's zijn inmiddels wel gereed en gewaardeerd. Het makkelijk (want geautomatiseerd) te corrigeren multiple choice pakket gaat ook gewoon door, maar het arbeidsintensieve nakijkwerk van alle papers 02 (in alle vakken en over het gehele Caribische Gebied) wordt geschrapt.

En zo is wereldwijd alles dat een maand geleden nog zo vast stond als een huis inmiddels geworden tot een schuivend decorstuk. De toeristensector is ook tot stilstand gekomen met alle consequenties van dien voor - bijvoorbeeld - de duiksector op ons eiland. Scubaqua zal zeker gebruik moeten maken van de uitgebreide steunmaatregelen die de Nederlandse overheid voor het bedrijfsleven (ook in Caribisch Nederland) heeft opgesteld.

Woensdag 1 april 2020 zijn op Sint Eustatius 2 mensen positief gemeld op een corona-test (zij zijn half maart vanuit Europees Nederland hier aangekomen en zijn meteen de quarantaine ingegaan). De overheid doet alsof er een zaak verloren is: "we probeerden het virus buiten het eiland te houden en dat is niet gelukt". Op Facebook doet zich nu een boosaardige discussie voor, gericht tegen de Chinezen (als veroorzakers van het virus) en tegen Europees Nederland (alwaar de twee positief geteste mensen vandaan kwamen). Alida Francis (wnd regeringscommissaris) ageert scherp tegen deze discussie. Iedereen staat bloot aan het virus en hoe het lichaam reageert is niet te voorspellen.

Zoals al geschreven: afgelopen week ben ik druk in de weer geweest met Google Classroom en Google Meet. Inmiddels heb ik de eerste lessen gedraaid en ik moet toegeven: het valt niet tegen. Alle leerlingen zetten hun microfoon op 'mute' teneinde hun eigen achtergrondgeluiden - die voor iedereen hoorbaar zijn met een open microfoon - stil te zetten. Zodra iemand een vraag heeft of anderszins het woord wil, opent hij of zij de microfoon en begint hij of zij te praten. Je kunt elkaar ook met een chat een kort berichtje sturen. Het is natuurlijk wel wennen: les geven met een lege klas en leerlingen waarvan je maar hoopt dat ze aan het computerscherm zitten. Als ze er niet zitten heb ik dat eigenlijk niet of nauwelijks in de gaten. Vooralsnog ben ik - geloof ik - zo ongeveer de enige die op deze manier het lesgeven ter hand heeft genomen. Ik ben benieuwd hoe deze ontwikkeling tot bloei komt, ook na het corona-tijdperk.

Voor nu stop ik er maar weer even mee. We leven in bijzondere tijden. Tot een volgende keer.
Noot: Heb vandaag ook een briefje naar de Tweede Kamer gestuurd. Zie www.statia.nu of direct naar de brief van vandaag.

Groet,

Mia en Jan.