Statia, 4 maart 2017.

Vrienden,

Dinsdag 7 februari is een tent opgetuigd bij het kantoor (of is het residentie?) van de governor. Het blijkt te gaan om de viering van het tekenen van een overeenkomst tussen de eilandelijke overheid en Nustar. Hoe het allemaal gelopen is weten wij ook niet precies maar er was een tent, er waren hapjes en drankjes en er waren gasten maar er was geen ceremoniele tekening van een overeenkomst. De verantwoordelijke commissioner haast zich te zeggen dat het inhoudelijk allemaal heus wel goed zit maar er moet nog een Haagse advocaat naar kijken of het juridisch allemaal wel klopt. Je voelt hem al komen: de lokale overheid heeft een tamelijke hekel aan alles wat ambtelijk Nederlands is (inclusief de wet- en regelgeving die Nederland rijk is) dus dit was weer een aanleiding om daar flink op af te geven. Afijn, wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om met Chris een afspraak te maken om een rondleiding over het Nustar-terrein te maken.

De volgende middag ontmoeten wij Chris bij Nustar en met zijn auto gaan we verder: het Nustar-complex is zoveel groter en uitgebreider dan je in eerste instantie zou denken. Het was een bijzonder interessante excursie!

Donderdag 16 februari is er een meet&greet met de heer Van Zwol, secretaris-generaal van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Zijn doel bij dit bliksembezoek is de hopeloos in het slop geraakte verstandhouding tussen Sint Eustatius en Europees Nederland weer enigszins te normaliseren. Onze positie is neutraal: aan beide kanten hebben wij zo onze bemerkingen. Aan Statiaanse zijde is er inderdaad sprake van een zeer onvriendelijke benadering van alles wat uit het "koloniale" Den Haag komt. Aan de andere kant stellen de Europese Nederlanders en functionarissen van de Rijksdienst Caribisch Nederland zich vaak wel erg gemakkelijk op als alwetende, om niet te zeggen respectloze en betweterige adviseurs. In het dagelijks leven merken we overigens niets van dit soort gevoeligheden. Op straat, in de auto en op school is de dagelijkse omgang uiterst vriendelijk, voorkomend en plezierig.

Zaterdag 18 februari komen onze buren Michael en Kathy met hun vriendin Sara bij ons genieten van lokaal gerookte zalm. Vanzelfsprekend spreken we ook over de lokale politiek en - waarom ook niet - over de ontwikkelingen in het Trumpiaanse Amerika. Het blijkt al snel dat we gemakkelijk overal een mening over hebben maar echt oplossen doen we natuurljk niets. Wel is het een heel genoeglijke avond die we vast nog wel eens overdoen.

Dinsdag 21 februari zitten we in de middag - zoals op zoveel middagen - een drankje te drinken bij Scubaqua, blijkt er ineens enige spanning voelbaar. Menno is druk in de weer met een kijker en een telefoon. Vlakbij de Green Flash (de boot van waaruit wordt gedoken) zijn walvissen gesignaleerd. We kunnen zeggen dat we er bij waren dat anderen walvissen hebben gezien! Helaas hebben we ze niet met eigen ogen kunnen waarnemen: te ver uit de kust en net niet op het juiste moment in de juiste richting gekeken.

Woensdag 22 februari was er een voorlichtingsavond in de Bethel Conference Room gericht op de nieuwe procedure rondom de ziekmelding. De voorlichting was eigenlijk bedoeld voor werkgevers maar daar kwamen wij natuurlijk pas achter toen we er eenmaal zaten. Al met al was het best informatief en niet ongezellig.

Donderdagavond was het lekker druk bij Lions Den. Enerzijds was er de maandelijkse Taste of the Cultures. Anderzijds was er in de zaal een "avond voor de politieke partijen": Koos Sneek, een prominent DP-lid (en lid van de Island Council), presenteerde zijn kandidaatstelling op de lijst van het CDA voor de komende Tweede Kamer-verkiezingen. Binnen de zaal zal men vast wel enig geluidsoverlast hebben ondervonden: de Taste of the Cultures werd immers uitgebreid ondersteund met muziek en dans. Mijn leerling Akifah (havo-4) zong a capella een heel mooi lied uit het slavenverleden. Mia verkocht hutspot met hachee. Heel populair bleek dat dit keer niet: er waren wel enkele mensen die vroegen naar de poffertjes, het succesnummer van vorige maand!

Vrijdag 24 februari was er een Career Fair op school. Veel lokale ondernemers hebben zich gepresenteerd als een potentieel werkgever voor onze leerlingen. De Career Fair werd goed bezocht en zeer gewaardeerd. Mogelijk dat een volgende keer nog wat meer ouders komen kijken.

Zaterdagavond zijn Annie, Bas en Trudy langsgekomen. Zij hebben lekker gegeten van de rijsttafel die Mia voorgetoverd had. Zondagavond werd in het Community Center de tweede jaarlijkse Gospel Competition georganiseerd. Dit was een heel gezellige avond met twee competities, een voor de jongeren (tot twaalf jaar) en een voor de tieners tot achttien jaar. In de eerste groep won Ishn die wij ook geregeld in de kerk op zijn tamboerijn zien rammen en bij de ouderen was het spannend: twee artiesten eindigden op een gedeeld eerste plaats en moesten hun performance voor de jury nog eens overdoen teneinde de verschillen nog eens goed te bestuderen. Uiteindelijk won Z'Dijah, voor ons geen onbekende: een leerling van mij uit havo-4.

De laatste week van februari was het vakantie op school maar ik had zo goed als elke dag nog wel (bij)les. Woensdag 1 maart nodigt Annie ons uit voor een smakelijk en vooral gezellig etentje bij Ocean View en dan loopt de vakantie weer ten einde. Op naar de volgende vakantie (over een week of zes: met Pasen): we zijn dan wel heel dicht bij de examens, ik denk dat ook die vakantiedagen zich zullen vullen met het oefenen van oude examens!

Vrijdag 3 maart is het de wereldwijde dag van het gebed (wij wisten het niet: het is jaarlijks op de eerste vrijdag van maart). In de Bethel Methodist Church was er een dienst waarin het leven van onderdrukten in de Filipijnen centraal stond. Veel verschillende sprekers gaven een afwisselend en boeiend karakter aan deze speciale dienst. Ook Mia las een gebed voor.

Tot een volgende keer!

Mia en Jan.