Sint Eustatius |
Statia, 14 september 2014.
Vrienden,
Een mooie zondagavond! Zojuist heerlijk gegeten, nu aan de koffie. Zo zitten we op de porche. Zojuist heeft een klein vleermuisje de veilige duisternis van buiten de porche weer gevonden: zo fladderend onder het dak is het toch niets voor hem (of haar?).
Vanmiddag weer even in zee gezwommen en zoals altijd na een duik in zee, spoelen we thuis het zoute water weer van ons af. Dat regenwater misschien enige bewerking behoeft alvorens het als drinkwater kan worden gebruikt mag dan zo zijn, maar om je ermee te douchen is werkelijk heerlijk! Het water is zo zacht dat slechts een klein beetje shampoo volstaat om het hele lichaam in weldaad onder te schuimen.
In onze tuin hebben we bij het hek een boom ontdekt die ditzelfde hek bijna wegdrukt. Dat hek is van belang om de koeien buiten te houden (in Nederland zetten we de koeien achter een hek, hier lopen de koeien los en sluiten mensen zichzelf op :-). Kortom, met de foto's hebben we Alicia ervan overtuigd dat de boom beter kan worden geruimd. Dat gaat ook gebeuren.
Mia heeft het eiland al behoorlijk verkend: een serie foto's van kenmerkende, vooral oudere huisjes geeft een goed beeld van hoe het eiland er uitziet. Soms komen de woorden idyllisch en pittoresk boven drijven, op andere momenten heet het gewoon vervallen en achterstallig in onderhoud. Ook wat foto's genomen van de zgn. bandenchinees: een Chinees drijft een winkel met van alles en nog wat en achter in de zaak liggen ook autobanden te koop. En dus heet-ie op het eiland de bandenchinees. De andere winkel is Duggins: ook zo'n van-alles-en-nog-wat-winkel. Hier hebben we een broekriem gekocht: die van Jan had het begeven en dus moest er iets gebeuren om te voorkomen dat zijn broek afzakt. Gelukkig hadden ze er ook een zonder al te opzichtige versieringen...
Op school wordt door MBO-leerlingen hout bewerkt. Het maken van een stoel is daarbij een werkstuk dat punten oplevert, maar vervolgens moet je er ook weer vanaf. Ze zijn te koop: voor 100 US dollar heb je een keurige tuinstoel. Hij zit een beetje laag, maar verder uitstekend. We hebben nog niets gekocht maar we hebben ons voorgenomen er twee te kopen.
Vorige week vrijdag had een collega het wel gezien met zijn onlangs betrokken woning: hij is naar een ander huis gegaan. Daar helpen de collega's natuurlijk even bij, vele handen maken immers licht werk. Na twee keer heen en weer rijden met het vrachtautootje van de school was alles over. Bij ons op de porch werd even nagepraat en genoten van een door Mia in elkaar gezette maaltijd (iets met feta-salade en rijst).
Over eten gesproken: de buren - Michael en Kathy - hebben met een toevallig bij hen logerende gast uit USA ook een keer bij ons gegeten en omgekeerd hebben we afgelopen week genoten van een door Michael en Kathy voorbereide hap bij hen op de veranda. O ja, en dan nog enkele sociale activiteiten: eind september hebben de collega's die aan de HAVO les geven een BBQ en begin oktober is er een zgn. pubkwis. We zijn benieuwd!
In oktober is het herfstvakantie: weinig herfst misschien, maar toch een weekje vrij. We gaan dan een paar dagen naar Saba. Noem het een verjaardagscadeautje. Mia is immers jarig geweest. Diverse mailtjes, whatsappjes en facetimegesprekjes gaven deze verjaardag toch een feestelijk tintje. Met tante Gre facetimen we tegenwoordig ook: wanneer Rob en Tineke, en soms ook Emily, haar opzoeken wordt soms een facetimeverbinding opgezet en tante Gre groet ons (en andersom ook natuurlijk) alsof we tegenover elkaar zitten. De techniek van deze tijd staat toch voor niets!
Gisterochtend hebben we de heuvel tegenover ons huis - we houden het er maar op dat die heuvel de naamgever is van onze wijk: Upper Round Hill - beklommen. Eenmaal boven aangekomen begon het te regenen, dus snel weer naar huis. Vanmorgen hebben we die wandeling nog eens gemaakt; nu was het een stuk aangenamer weer!
Sprekend over het weer, het volgende. Wij meenden het weer in de Cariben wel een beetje te kennen, gezien onze ervaringen met Curacao. Maar dat gaat niet helemaal op. Het kan natuurlijk hier wel warm zijn, maar op Curacao is het doorgaans behoorlijk droog, terwijl de relatieve luchtvochtigheid hier zelden onder de 80 procent lijkt te komen (althans, gedurende de periode dat wij er nu zijn). En als het hier waait, regent of onweert dan zijn dat weersgesteldheden die je gerust met hoofdletters mag duiden. Tjonge, het kan hier behoorlijk spoken! Een tropische regenbui op Curacao is een aangename douche vergeleken bij wat zich op dit eiland kan afspelen.
Wel, op dit moment is het bijna windstil (op een klein briesje na) en donker, pikkedonker. Gedurende een heldere nacht kun je hier heel veel sterren zien: veel meer dan in Nederland. Prachtig allemaal. Als jullie goed meeluisteren dan hoor je - met ons - het continue gesnerp van - ik denk - sprinkhanen of ander gespuis. Hoe het ook zij, onder deze idyllische omstandigheden nemen wij weer even afscheid van jullie. Tot een volgende keer.
Groeten,
Mia en Jan.